Eerlijk is eerlijk, ik heb erg getwijfeld om deze blog te schrijven en plaatsen. Eventueel mensen kunnen helpen met mijn ervaring was uiteindelijk de doorslaggevende factor, ook al is het maar één iemand. Hier deel ik een persoonlijk stukje over mijn strijd met depressie en wat antidepressiva voor mij doet.
Waarom ik voor antidepressiva heb gekozen
Beginnen met antidepressiva was allesbehalve een makkelijke keuze. Ik heb geen morele argumenten tegen antidepressiva; als je brein ziek is, zou ik alles aangrijpen om beter te worden. Of dat nou therapie of medicatie is, so be it.
Toch wilde ik voor lange tijd liever niet aan een langdurige vorm van medicatie zoals antidepressiva. Ten eerste omdat herstellen zonder medicatie de voorkeur heeft; toen ik veel last van zware angstklachten had, ben ik er ook met veel hard werk en therapie bovenop gekomen. De tweede reden is dat ik een fobie voor o.a. medicatie heb, en niet wilde dat de angsten waar ik zo hard tegen heb gevochten een terugkeer zouden maken.
De donkere wolk van depressie heeft me uiteindelijk toch over de streep getrokken. Behandeling sloeg op mijn depressie niet echt meer aan, hoe hard ik het ook probeerde. Het leek alsof mijn lijf gewoon niet meer in staat was om blijheid- en gelukstofjes aan te maken, wat ik ook deed. Beweging, ritme, gezonde voeding, professionele hulp en bijbehorende oefeningen: ik heb het allemaal geprobeerd, en toch eindigde ik elke keer weer in een verlammende, diepe put.
Daardoor voelde ik me uitzichtloos, zoals je je waarschijnlijk wel voor kan stellen. Vaak werd er tegen me gezegd: “het komt wel goed, zolang je maar je best blijft doen”. Maar uiteindelijk was dat nooit echt het resultaat. Ik voelde het niet.
Ik had écht een sprankje hoop en verbetering nodig, al moest ik er een fobie voor overwinnen. En dus heb ik de knoop doorgehakt: ik begin met antidepressiva.
Waarom het middel Fluoxetine?
Er zijn ontzettend veel soorten en vormen van antidepressiva. Ik ben geen medisch specialist, dus kan weinig over het scheikundige of biologische plaatje vertellen. In overleg met een psychiater is uiteindelijk voor Fluoxetine gekozen, wat ook wel bekend is onder de merknaam Prozac. De keuze voor een specifiek middel wordt gemaakt op basis van allerlei factoren zoals de aard en ernst van de klachten, maar ook leeftijd, fysieke gezondheid, andere klachten, verwachting van bijwerkingen, enzovoorts. Zo is dat bij mij dus ook gegaan.
Mijn ervaring met antidepressiva en de verschillen die ik merk
De eerste paar weken waren echt door de zure appel heen bijten. Misschien wel alsof de gifbeker helemaal leeg moest. Gelukkig had ik zeer intensieve begeleiding, dat heeft me echt gerust gesteld.
Ik heb maar zelden griep of iets dergelijks, maar ik voelde me nu aardig ziek. Ik had hoofdpijn, was misselijk, voelde me wazig, was ontzettend veel moe en had ook vervelend buik- en darmklachten. Na de eerste week was de ergste piek van de bijwerkingen eraf, ook al voelde ik me daarna nog steeds niet zo lekker. Langzaam maar zeker namen in de weken erna de bijwerkingen af en begon ik na een week of 3 steeds meer effect van de Fluoxetine te merken.
Het eerste positieve wat me opviel: ik kon opeens dingen loslaten. En dus ook beter relativeren. Waar eerder een klein of groot probleem voor altijd door m’n hoofd bleef malen, zelfs als ik een oplossing had, kon ik opeens denken: dat komt straks wel. Of ik kon rustig over een oplossing nadenken – en daar vrede mee hebben. Als ik besluit om ergens niet meer over na te denken of er op een later moment nog eens naar te kijken, dan is het ook echt uit m’n hoofd. Eerder had ik die keuze niet; alles bleef rondzwerven in m’n achterhoofd.
Daarna merkte ik steeds meer dat ik van kleine dingen kon genieten. Zonder zorgen, onzekerheden, bezwaren of andere ellendige chaos op de achtergrond. Ik zal een concreet voorbeeld geven.
Als ik eerder een dagje op stap ging met vrienden, keek ik daar aan de ene kant naar uit, maar werd ik ook zenuwachtig. “Ben ik wel gezellig? Is m’n outfit oké? Of is dit raar? Heb ik iets verkeerd gezegd? Zouden ze me dat vertellen? Wat als ik geen fijn gezelschap ben?” Om verder niet al te diep in details te treden: die vragen sloegen al-tijd om naar zwarte, negatieve gedachten en een leuk uitje veranderde in een strijd tegen een donkere wolk in m’n hoofd. Uiterst vermoeiend en niet leuk. Vooral als alles zo gaat: je werk, je sociale leven, dingen die zouden moeten ontspannen: alles.
Nadat ik een paar weken antidepressiva slikte, merkte ik een grote verandering op dat gebied. De vragen en nare gedachten komen bijna tot helemaal niet meer in me op. Komt er nog wel iets vervelends naar boven drijven, dan is het een stuk makkelijker om dat te relativeren. Ik leef weer in het moment in plaats van in m’n hoofd. Ik ervaar dingen, waardeer ze en geniet ervan in plaats van constant te vechten van binnen.
En verder …
Nu, bijna twee maanden verder, sta ik er een stuk beter voor. Sterker nog, ik had eerder niet meer durven hopen dat alles zó kon verbeteren. 2 maanden antidepressiva slikken is niet zo lang, dus ik hoop dat het op lange termijn blijft helpen … maar ik ervaar in ieder geval dat het écht beter kan. “Het wordt beter” is niet langer een goedbedoelde, maar nietsbetekenende zin. Het is voor mij werkelijkheid geworden.
Ik kan nog steeds een rotdag hebben, verdrietig zijn of niet goed in m’n vel zitten. Maar er staat ook wat tegenover: ik kan oprecht genieten van momenten, blij en trots zijn. Voel ik me minder goed, dan lukt het me stukken beter om te relativeren, naar een oplossing toe te werken en op tijd los te laten.
Op het gebied van karakter en persoonlijkheid merk ik niet dat er iets veranderd is. Ik heb dezelfde interesses, geintjes, talenten en zwakke plekken. Kort samengevat voel ik me een stabielere, gezondere versie van mezelf. Dat is me echt alles waard.
Worstel je met depressie, nare gedachtes of kom je er gewoon niet meer uit? Je bent niet alleen! Zoek hulp, al is het maar een praatje. Bij 113 vind je altijd hulp, maar je kan ook naar de huisarts, een kennis, een goede vriend of familie. Er staat altijd iemand voor je klaar.
Ik ben zelf geen professional en kan alleen spreken uit ervaring, maar ik sta je graag te woord. Heb je een vraag? Laat een reactie achter of stuur me een berichtje op Instagram.