Of ik kinderen haat? Nee, in tegendeel zelfs. Ik heb gewoon geen behoefte om mezelf voort te planten. Waarom? En wat voor reacties kom ik dan tegen? Daar ga ik het eens over hebben.
‘Wacht maar tot je eierstokken gaan rammelen’
Dit is 9 van de 10 keer de eerste reactie die ik krijg. Niet dat ik overal loop te prediken dat ik geen kinderen wil, maar blijkbaar heb ik een leeftijd bereikt waarbij dat steeds meer ter sprake komt. Ik denk dat ik al een jaar of 5 elke keer weer het eierstokkenverhaal aan moet horen. Nou, hier rammelt er helemaal niks.
Naast de ontbrekende moedergevoelens gaat het me ook eigenlijk niet zozeer om gevoel. De pijnlijke en lijfslopende bevalling maakt het ook niet beter. Er zijn 2 dingen die ik heel belangrijk vind voor mijn leven: vrijheid en mentale gezondheid. Ik heb vrij heftig en te veel te maken gehad met depressie en een angststoornis, en naast het feit dat dat genen zijn die ik zeker niet door wil geven biedt het ook niet echt een betrouwbare basis voor een ouder. Ik wil kunnen reizen, verhuizen of misschien gewoon eens niks doen wanneer ik wil. Één van de grootste en meest langdurige verantwoordelijkheden op aarde daarbij op je schouders nemen helpt daar niet echt bij, zacht gezegd.
Simpel gezegd lijkt het me sowieso niet een verstandig idee voor mij en heb ik de gevoelens ook gewoon niet.
“Wat als je later spijt krijgt? Wie gaat er voor je zorgen wanneer je oud bent?”
Ik zie het niet gebeuren dat ik spijt zou krijgen. Maar goed, stél, dat ik nou ouder ben met rammelende eierstokken maar m’n baarmoeder wil niet meer, wat dan? Dan heb ik alsnog liever spijt van geen kind nemen dan spijt van wél een kind nemen. Hoe sneu is het voor een kind als je moeder wilde dat ze je niet gekregen had? Vind ik niet oké. Dat risico gaan we niet nemen.
En wie voor me zorgt wanneer ik oud ben? Van AL het geld dat ik heb uitgespaard (zoek voor de gein maar eens een berekening op van wat een kind ongeveer kost) kan ik vast wel een bejaardenappartement met jacuzzi betalen. Dior zonnebril erbij. Leuke jongeman die m’n kleren komt strijken. Fabulous life.
Haat ik kinderen? Nee, ik vind ze best wel leuk. Wie vertelt je anders dat je er als een worst uitziet in die broek? Denk ik dat kinderen hebben één grote hel is? Nee, ik geloof ook wel dat er mooie kanten aan kunnen zitten. Alleen beleef ik dat anders. En wegen de nadelen een stuk zwaarder dan de voordelen. Maar da’s persoonlijk.
Zou jij kinderen willen? Of heb je ze al?
Ik wil wel graag kinderen, maar in het verleden heb ik met enige regelmaat gezegd dat ik geen kinderen wil omdat ik het continue gevraag van ‘wanneer gaan jullie nou eens aan kinderen ‘beginnen??’, beu was. De preken die ik dan te horen kreeg herken ik dus wel hoor. Ik vind dat je iemand die geen kinderen wil niet hoeft te overtuigen dat diegene wel kinderen ‘moet’ willen, want het is allemaal zo leuk…. Een vriendin van mij en haar vriend kiezen beide bewust van elkaar en willen geen kinderen. Ik zou niet weten waarom ik hun moet gaan proberen over te halen om wel voor kinderen te gaan…
Hello Mariska Girlll!
How are you doing! Ik heb een zoontje van 8 (as you already know) en ik zou graag nog een tweede erbij willen, maar tot twee kids en niet meer. Tenzij ik in keer een tweeling krijg! Lol, I don’t think that will happen… but anyways… girl ik vind dat iedereen het recht heeft om hun leven in te richten zoals ze willen & so do you. Als jij geen kids wil dan moet men dat gewoon respecteren. Period! Ik weet ook precies wat ik wil en wat ik niet wil in mijn leven en dat is heerlijk! Op het moment dat je 100% weet wat je wilt dan is de kans op spijt krijgen heel erg klein.
De reden waarom ik niet meer dan twee kids wil is omdat ik balans wil houden een kind is nu eenmaal geen pop en heeft behoeftes en aandacht nodig. En daarnaast heb ik ook eigen needs & goals because time for yourself is ook belangrijk en ik heb een lieve hubbie waar ik getrouwd mee ben ook daar moet ik energie en aandacht voor besteden. So, bij mij is de grens 2 kids en niet meer. Iedereen heeft zo zijn do’s & dont’s.
So do I & So do you!
Do you thing Girl!♡
ThnQ for Sharing, girl!
Hugz & Kisses,
Miss B.
Ik heb geen kinderen en wil geen kinderen vanwege dezelfde reden. Het moedergevoel heb ik ergens wel maar ik vind mijzelf gewoon niet geschikt om moeder te zijn. Ik heb een chronische ziekte die, als ze verder evolueert, ervoor kan zorgen dat ik een rolstoel zal belanden. Ook bij mijn vriend zijn er een aantal chronische aandoeningen die we zeker niet willen doorgeven. Moesten we ineens toch kinderen willen (al zie ik dat echt niet gebeuren) kunnen we nog altijd adopteren. Ik ben gewoon liever meter of tante, haha!
Wij hebben twee kinderen en voor ons is het gezin zo compleet. Maar eerlijk gezegd snap ik nooit zo goed waarom anderen dit soort opmerkingen maken, over rammelende eierstokken en zo. Dat is toch altijd nog iets aan de ander om te beslissen, lijkt mij. En het lijkt me behoorlijk irritant en vervelend om dat steeds aan te moeten horen. Ik begin er daarom zelf nooit over. Ik heb zelf altijd een kinderwens gehad, maar ik kan me ook voorstellen dat niet iedereen die behoefte heeft om zichzelf voort te planten. Of misschien is een stel al jaren bezig en lukt het niet. Nou dat lijkt me echt bot als je steeds te horen krijgt ‘wanneer jullie eindelijk aan kinderen gaan beginnen’. Dus nee, ik snap en respecteer je keuze helemaal.
Hahahaha, zo herkenbaar dat rammelende eierstokken verhaal. Dat zeggen mensen ook al jaren tegen mij, maar ik ben nu 36 en heb nog steeds geen behoefte om moeder te worden. Deels omdat mijn mentale gezondheid ook niet optimaal is en naast het feit dat dingen (waarschijnlijk ook het opvoeden van een kind) soms teveel worden, wil ik niet dat mijn eventuele kinderen deze aandoening erven. Daarnaast heb ik ook nooit de behoefte gehad om mezelf voort te planten. Ik ben gek op kinderen en dan vooral op mijn lieve nichtjes, maar nee, geen kinderen voor mij 🙂
Ik merk zelf wel echt de rammelende eierstokken :’) maar we willen eerst nog heel wat reizen maken en dat gaat niet zo makkelijk met een hoogzwangere buik of een klein hummeltje 🙂 ik kan daarentegen mensen die geen kinderen willen wel snappen en ook zeker waarderen. Het is goed dat je weet wat je wel en niet wilt en daar ook goed over na hebt gedacht. Er zijn al te veel ongewenste kleintjes in de wereld 🙁
Krijg vaak de indruk dat mensen zulke dingen zeggen om hun eigen twijfels en spijt een beetje te maskeren. Het is niet alleen maar vreugde en liefde met kinderen. Hoor ik van zoveel vrienden en kennissen. Van anderen hoor je dan weer nooit iets negatiefs, dat noem ik dan maar ontkenningsfase. Ik sluit op zich niet uit ze ooit te willen, maar ook ik heb genoeg aan brakke genen die ik niet wil doorgeven en genoeg brakke genen die ervoor zorgen dat ik mezelf als ouder niet zie zitten. Dus voor nu zeg ik ook absoluut nee. Ik ben wel gek op baby’s en even voor die van een ander zorgen als oppas is helemaal prima en dan moeder ik er gerust wat op los maar dan ben ik blij dat ik niet de stress heb als ik me niet goed voel. Maar wie weet ooit met een hele stevig in de schoenen staande partner naast me, maar die kans acht ik tot op heden minimaal. Dus ik snap je helemaal. Tegelijkertijd sluit ik adoptie dan weer niet uit en da’s best apart maar misschien is dat omdat daarbij niet 9 maanden lang en daarna je hele hormoonhuishouding onverhoopt gegooid wordt. Stelt me toch meer gerust omdat ik weet dat bepaalde hormonen bij mij gewoon met rust moeten worden gelaten.
Overhoop. Damn you autocorrect
Ik vind dit: iedereen maakt zijn/haar eigen keuze’s in het leven en niemand hoeft daar iets aan toe te voegen als dat deze persoon niet gelukkig maakt. Je wilt het of niet, dat zal je niet slechter of beter maken. Het zijn levensbeslissingen. Zoals je zegt: het is pas erg als een moeder een kind heeft die ze eigenlijk niet wou. Zoveel emotionele gevolgen.
Je doet waar je je goed bij voelt, en daar hoef je je bij niemand te verantwoorden.
Amen to this… Ook hier geen kinderwens maar toch moeten mijn vriend en ik van iedereen aanhoren wat we wel niet zullen missen.. Het is vooral de generatie voor ons die het rammelende eierstokken verhaal opdraagt of erger nog “welk doel heb je dan in je leven?”. Trust me: I’ve got plenty 😉 Het is wel fijn om te lezen dat meer en meer mensen van onze generatie toch respect opbrengen voor de niet-moeder gevoelens. En intussentijd ben ik een ongelofelijke fiere meter.
Ik begrijp het wel. Ik haat kinderen ook niet, ik heb er twee. Heb ik spijt? Soms wel. Vooral ook omdat het zwaar is. En ik met twee jongens eigenlijk niks kan. Ik bedoel tutten of gezellig een kopje thee. Wat had ik het mij toch anders voorgesteld.
Nu niet over mij heen denderen dames, ik hou van beide.
Daarom vraag ik het mij nooit af of iemand wel of geen kinderen heeft. Mijn vriendin heeft er geen, omdat ze door haar PTSD bang was om een kind op te voeden. Ik vind dat knap, ik stond er nooit bij stil.
Ik ben eigenlijk blij dat je dit plaatst, want ik word vaak niet derieus genomen wanneer ik vertel dat ik echt geen kinderen wil. Ook met de redenen die jij hebt genoemd, maar vooral omdat ik mezelf niet als een goede moederfiguur zie. Ik denk dat het hele moederschap gewoon niet aan mij is opgelegd omdat het me niet trekt. En ik ben erg gehecht aan mijn eigen persoonlijke gesteldheid en vrijheid, die wil ik voorop zetten en 1 partij 100% geven (ik), in plaats van mijzelf en mijn kind 50%. Krachtig artikel!
Goed stukkie! Wat je zegt over je angststoornis en depressie heb ik ook heel erg. Ik heb deze problemen ook, en wil ze zeker niet doorgeven aan mijn kind. Daarbij is de kans dat ik in een depressie beland of last van mijn angststoornis krijg wanneer ik een ouder ben vrij groot, en ik wil een kind het echt niet aandoen een mama te hebben die altijd angstig/verdrietig etc is. Een kind voelt dat allemaal aan en dat kan gewoon niet goed zijn! Oh ja, en er zijn al veel te veel mensen op aarde – inclusief héél veel kinderen die geen ouders hebben, dus waarom zou ik nóg een mens maken?
Ik wil zelf ook geen kinderen (en schreef daar ook een blogpost over) en krijg dan ook vaak de reactie “wie gaat er dan later voor u zorgen?”. Ik vind dat zo’n verschrikkelijke vraag. Alsof je enkel kinderen zou nemen om later niet alleen te zijn. Eneuh… Ik wil de mensen die alleen in een rusthuis zitten en nooit bezoek krijgen niet te eten geven, hoor. Er zijn genoeg mensen die wél kinderen kregen maar die die nooit zien. Vind ik nog erger dan helemaal geen kinderen hebben.
Wat goed dat je hierover schrijft. Dit is toch altijd een behoorlijk gevoelig onderwerp vind ik zelf. Ik zou zelf wel heel graag kinderen willen. Het lijkt me wel verschrikkelijk om zwanger te zijn en al helemaal om te bevallen, maar het hebben van kinderen lijkt me gewoon zoiets leuks!
Ik vind het vooral vervelend dat ik het gevoel krijg dat ik telkens mij moet verantwoorden waarom ik geen kinderen wil, en dat vooral tegenover andere vrouwen. Niemand neemt genoegen met het antwoord, nee ik wil geen kinderen 🙁 ik ben in tussen stief mama van twee kindjes en voel nu meer dan ooit dat ik gewoon geen moederfiguur ben. Dat is anders als je zelf kinderen hebt zeggen veel mensen dan, maar ik geloof dat niet. No small humans for me please
Wat herkenbaar! Mag ik vragen hoe oud je bent? Ik ben 26 en maak precies hetzelfde mee. Alleen de mensen die écht dicht bij me staan begrijpen het.
Vooral nu ik ga trouwen krijg ik meer dan ooit naar mijn hoofd geslingerd; dan is de volgende stap kinderen natuurlijk. Ik vind het zo kortzichtig dat dit nog altijd als het ultieme geluk gezien wordt.
Daarbij zeg ik nooit nooit, maar ik kan me er nog hélemaal niks bij voorstellen nu…
Ik ben 23 🙂 En ja, met trouwen zul je al helemaal vaak opmerkingen erover krijgen… hopelijk worden mensen wat meer begripvol!
Oh, ja, wat een herkenbaar artikel! Zelf heb ik ook totaal geen kinderwens. Maar ja, wie weet is dat over een paar jaar anders… Al herken ik me heel erg in de punten die jij omschrijft. En vind ik mijn persoonlijke vrijheid heel belangrijk. Ik ben sowieso iemand die graag alleen is en ik zou nog zoveel dingen willen doen!
Ik heb 2 kids en ik zal niet ontkennen dat het ook gewoon onwijs vermoeiend is allemaal.
Had ik ze niet willen hebben? Nee absoluut niet, ik had ze niet willen missen, maar soms… heel soms denk ik wel eens : had ik nog maar wat langer gewacht. Maar dan zegt een ander stemmetje weer : we zijn nog jong wanneer ze uit huis gaan ?
Girl hahahaha ik ben maar 19 en droomde altijd al over een kindje hebben. Nu ik jouw mening hierover gelezen heb ben ik zelf aan het twijfelen haha.. crap!
Je hebt nog alle tijd om na te denken over wat je zelf echt wil en gelukkig van wordt! Komt goed 🙂
Ik vind het heel knap van mensen die zo zeker weten wat ze willen! Ik vind het zelf heel naar telkens van mensen te horen wanneer het nou eindelijk tijd wordt om een kind te maken? Ik bedoel: zijn die mensen degene die het kind zullen dragen? Of opvoeden? Waar bemoeien mensen toch mee met je leven? Ik vind het zelf een persoonlijke vraag, wat ook zeer pijnlijk kan zijn voor mensen die geen kinderen kunnen krijgen. Je weet namelijk niet wat een persoon meemaakt en dan vraag je zoiets. Dat is de reden dat ik nooit vraag wanneer er eindelijk de kinderen komen. Ik snap en respecteer je keuze helemaal.
Het gevoel van rammelende eierstokken heb ik nooit gehad. Ik zou dan een unieke man zijn geweest. Ook nooit de zorg voor later, gaf mij reden om aan kinderen te beginnen. Ik wilde zelf nooit kinderen omdat ik vind – en dat is echt puur persoonlijk – dat de aarde niet gebaat is bij meer, maar minder mensen. Daar kan ik een hele eigen theorie op loslaten, maar die zal ik iedereen besparen. Ik ben overigens totaal geen doemdenker en een rasoptimist van nature, ik kan het gewoon alleen niet aanzien dat er duizenden kansarme kinderen sterven. As we speak. Ik kan weliswaar geen vader voor iedereen zijn, maar ik heb van mijn leven de missie gemaakt om de aarde en deze kinderen een kans te geven. Ik doe en deed daarom projecten die kinderen van ver en heel dichtbij kansen bieden. Nogmaals, een compleet persoonlijke visie die mij drijft om deze missie na te streven.
En plots… liep ik 6 jaar geleden tegen mijn huidige vrouw aan (niet letterlijk). Een mooie dame, moeder van 2 kinderen. Inmiddels ben ik een liefdevolle stiefvader. Mijn liefde voor hen is groot, en ondertussen blijft mijn missie onveranderd: kansarme kinderen een leven en een schone, eerlijke aarde bieden. Ik hoop dat mijn kinderen dat meekrijgen. De wereld bestaat uit heel veel mensen die niet zo bevoorrecht zijn als wij.
Ik heb zelf 2 kids een zoontje van 3 en een dochter van bijna 1. en we willen er graag nog 2 bij maar dat komt over 2 jaar ofzo. en je ben nog jong je hoeft helemaal niet aan kinderen te denken. als jij geen kinderen wil prima toch? en stel dat je op je 35ste bedenkt (kan altijd nog) er zijn vrouwen van 40 die nog kinderen nemen dus ‘doe niet moeilijk!’ zou ik tegen die bemoeials zeggen ;p
AMEN! Al vind ik kinderen écht niet leuk. Oké er is een enkeling die wel schattig is en leuk doet maar over het algemeen mag ik kinderen niet. En dat voelen ze aan want ze komen altijd maar naar mij toe >_<
Wat een goed artikel. Ik ben zelf 32 en ook hier totaal geen rammelende eierstokken. Ik heb jaren lang chronische pijn gehad, dus toen waren we sowieso niet met kinderen bezig, Nu ik geopereerd ben en als door een wonder helemaal pijnvrij, zijn we er echter nog steeds niet mee bezig. Ik zie in mijn omgeving dat het ZO een enorme verantwoordelijkheid is en alhoewel het allemaal vast ook heel veel positieve kanten heeft, geloof ik niet dat ik er klaar voor ben. En volgend jaar ook niet. Wij doen heerlijk ons eigen ding en genieten daar enorm van. Nogmaals; super goed dat je dit onder de aandacht brengt en dat er blijkbaar heel veel vrouwen zoals wij zijn. Hallelujah!
Wat een geweldig artikel, kan me er helemaal in vinden!
Zelf kamp ik ook met angststoornissen waardoor ik een bijna ondraaglijk groot verantwoordelijkheidsgevoel heb.
Dit wil ik mijn eventuele kind niet aandoen.
Een moeder hebben die altijd maar bang is dat het kind iets overkomt en dat daardoor het kind niet in vrijheid kan leven.
Ik heb 6 neefjes en nichtjes (dus gelukkig zijn mijn ouders al opa en oma, haalt gelijk een hoop druk weg) en ik houd zielsveel van ze, maar ik hecht veel meer waarde aan mijn vrijheid en mijn rust….
De toekomst? Zie ik dan wel weer….hopelijk leef ik dan met een stel lieve sisters samen in een groot huis en zorgen we voor elkaar.