Eerder hield ik me niet zo bezig met de fitgirl trend. Leuk voor hun, maar niets voor mij. Totdat Jinek laatst aanstond, waar Fajah van de Killerbody boeken verscheen. Toen begon ik me toch wel een beetje zorgen te maken. Is dit wel een goede richting voor (jonge) dames?
Natuurlijk zou iedereen wel zo’n strak en fit lichaam willen hebben. Als het mij op een dienblaadje werd aangeboden zou ik het zeker niet afslaan. Maar zo simpel is het niet. Zo’n killerbody krijgen kost veel tijd, training, discipline en je moet je aan een best wel strikt dieet houden. Sporten en op je voeding letten, hartstikke gezond, zou je denken. Nou, ik denk eigenlijk dat dat best tegen kan vallen.
Zo’n killerbody moet je namelijk een stuk meer voor doen dan 2x in de week een uurtje sporten en taartjes en friet schrappen. De mate waarin je op je voeding moet letten om zó een lichaam te behalen en te behouden grenst bijna aan het obsessieve. Het komt in ieder geval redelijk in de buurt van een punt waarop het sneller om kan slaan naar een obsessie, als je daar gevoelig voor bent. Maar vooral (jonge) dames zijn daar vaak juist het meest gevoelig voor. En eigenlijk denk ik ook niet dat je extreem veel gezonder bent als je je aan het Killerbody dieet houdt dan als je netjes je groente, fruitjes e.d. eet en op hockey zit. Ik zeg maar wat.
Overdrijf ik? Oordeel zelf. 3-6 x in de week sporten aan de hand van sportschema’s, dagelijks je calorieën tellen, van elk voedingsproduct exact weten wat erin zit en dat ook dagelijks bijhouden. Ik zeg niet dat het gegarandeerd omslaat in een obsessie, maar je hebt wel al het ‘gereedschap’ in huis om er één te ontwikkelen.
Het staat zo mooi op het boekje, dat lichaam. De killerbody. Bedenk je wél dat het voor de schrijfster van deze boeken haar werk is. Ze leeft ervan en heeft dus zo’n 40 uur in de week meer dan jij om ermee bezig te zijn. Dat maakt ook wel een verschilletje in de haalbaarheid, denk je niet? Het is niet volledig onhaalbaar, ook niet naast je studie of baan. Maar het kost gigantisch veel tijd, moeite en discipline. Als je een beetje gevoelig bent raak je misschien wel heel teleurgesteld als je een keertje in de week minder bent gaan sporten of een kroketje hebt gegeten. Zo’n cyclus van onnodige teleurstelling gaat je zéker niet blijer maken en wekt obsessief gedrag (ter compensatie) soms ook wel in de hand.
Ten slotte denk ik dat er nog een risicovol puntje aan zit. Dat strakke, gespierde lichaam gaat je niet opeens gelukkig maken. Je wordt wel fitter en blijer met je lichaam, maar geluk hangt van zo veel meer dingen af. Andere successen op bijvoorbeeld carrièregebied, liefdevolle mensen om je heen, andere hobby’s etc. zijn ook dingen die bijdragen aan je geluk. Als dat allemaal grotendeels in balans is word je gelukkig, niet alléén van dat lichaam.
Als je écht voor zo’n schema en zo’n lichaam wil gaan houd ik je niet tegen. Natuurlijk niet. Ik denk ook niet dat het per definitie gevaarlijk is. Overweeg voor jezelf of de nadelen en voordelen tegen elkaar opwegen. Omdat er zo veel tijd en moeite in gaat zitten is het moeilijk te vermijden dat je er andere dingen deels voor op zou moeten geven. Zoals chocola. Chocola kan ik niet opgeven. Maar goed, even ter zake. Weeg het goed en realistisch af. Hoe veel gelukkiger gaat dit mij maken? Is dit de investering waard? Ben ik een gevoelig persoon en hoe erg gaat dit mij raken?
Gezond leven, goed plan. Killerbody diëten? Flink stapje verder. Denk er goed over na.
Heb jij wel eens een #fitgirl of Killerbody lifestyle overwogen? Of ben je er mee bezig?