Achter het scherm
Het is weer vrijdag; tijd om jullie eens mee te nemen in een stukje van m’n leven. Dit keer een heel persoonlijke update: het gaat er allemaal niet zo makkelijk aan toe. Klinkt allemaal best negatief, maar gelukkig weet ik er toch iets positiefs uit te halen. Zelfs als het allemaal niet meezit.
Tentamenstress
Zoals jullie weten -of niet- ben ik na een lange tijd en struggle dit schooljaar weer begonnen met een studie. Het was allemaal heel erg wennen, wat allemaal eigenlijk relatief heel goed is gegaan. Totdat de onvermijdelijke cirkels van de hel voor de deur stonden: tentamens.
Ik heb al vaker verteld over m’n angststoornis. Waar een ‘normaal’ persoon al genoeg druk en stress zal ervaren door tentamens, speelt dit bij mij ook nog eens in op m’n angstproblemen. Resultaat: ik voel me een deer in headlights of een kat in het nauw gedreven. Vooral omdat het m’n eerste tentamenweek van dit schooljaar is levert het veel spanning op. Waardoor m’n angstklachten (hopelijk tijdelijk) weer verergerd zijn.
Desondanks heb ik me door de eerste 3 (van de 5) cirkels van de hel a.k.a. tentamens heen geslagen. Dit waren ook de moeilijkste tentamens; vanaf hier is het dus ook weer wat rustiger.
Het lieve omaatje
Zoals jullie weten hebben ik en mijn familieleden iemand speciaals: de coolste, liefste en meest geweldige oma ter wereld. Des te meer pijn doet het om te moeten horen dat haar gezondheidssituatie nare vooruitzichten schept, om het maar even zo te zeggen. Uit respect en privacy ga ik daar niet verder op in, maar je kan je vast voorstellen dat zoiets echt in m’n hoofd gaat zitten.
Ik wil het niet accepteren, het doet pijn, en ik kan er niks aan veranderen. Heel erg naar. Alles bij elkaar opgeteld is het dus allemaal best wel pittig. Maar er is ook een positieve kant aan al deze moeilijke dingen:
Ik doé het namelijk wel gewoon allemaal. Ondanks m’n angstproblemen, stress en al het slechte nieuws heb ik wél goed voor m’n tentamens geleerd en ze gemaakt. Ik onderhoud m’n blog. Ga naar school.
Ja, het is allemaal moeilijk. Écht heel moeilijk, ik ga het niet mooier maken dan het is. Wat m’n oma betreft ga ik misschien wel de zwaarste periode van m’n leven tegemoet. Maar:
Ik ga naar school, ik maak tentamens, ik heb leuke, lieve en steunende vrienden, liefhebbende en leuke familie, een lieve vriend die er altijd voor me is, m’n blog met alle lezers en reacties waar ik blij van word, en nog veel meer. En misschien wel het belangrijkst: mezelf. Want ik blijf het proberen en doen.
Dus ja, er speelt even veel negativiteit. Dingen waar ik doorheen moet bijten, maar gelukkig ook veel mooie mensen en dingen. En op die manier zal ik het allemaal moeten doen.