Ken je dat? Vol trots in een prachtig tasje met je nieuwe item de winkel uit lopen, of eindelijk dat pakketje waar je op hebt zitten wachten open maken. Dat moment dat dat prachtige item eindelijk van jou is en in jouw handen ligt. Eindelijk! Yes! Daar word je toch blij van?
Maar waarom worden we daar nou zo blij van? Ik kan dat voor een ander niet zeggen, maar heb er wel over na zitten denken. Misschien herken je jezelf wel in een van deze redenen.
Ik ben gewoon materialistisch. Ik houd van spullen, altijd al gedaan. Vroeger spaarde ik vooral schoenen en kleding, tegenwoordig met name make-up. Ik hecht waarde aan spullen waar ik voor gewerkt heb, of die ik gekregen heb. Hoe dan ook zit er moeite van mij of een ander in. En het is gewoon heel mooi. Om naar te kijken, om te gebruiken. Ja, spullen hebben voor mij veel waarde.
Emotie-kopen. Maar al te graag zit ik rond te neuzen in webwinkels of maak ik een rondje door het mooie centrum hier. Prachtige winkels, prachtige items. Ik houd sowieso wel wishlists en winkelmandjes bij, maar wanneer ik een rotdag heb gehad heb ik toch sneller de neiging om toch het pasje te trekken of op ‘afrekenen’ te klikken. Het is een soort van afleiding, of om de slechte dag te compenseren. Misschien wel een combinatie van beiden. Emotie-kopen is in ieder geval een ding.
Het ekster-effect. Omdat ik door de verpakking soms al bijna verkocht ben. Gewoon omdat het zo mooi is. Zo werkt het nou ook met schoenen. Het is zo mooooooooi!
En die tas! Zo mooi! Woah! Die laat je toch niet liggen? Mooie dingen hebben voelt gewoon goed. Elke keer dat je ernaar kijkt word je er weer blij van.
Straks krijg je spijt. Dit vind ik eigenlijk een heel slechte reden om spullen te kopen, maar soms gebeurt het nou eenmaal. Toch die limited edition halen, voor de zekerheid, want straks kan het niet meer. Ik probeer me niet te laten overtuigen door tijdelijke acties en limited editions, maar in sommige gevallen trekt het me toch nét over de streep. Want hé, straks is het er niet meer, maar wil je het toch. En ja, dán kan je het niet meer kopen, te laat, dikke pech. En dat willen we niet hebben natuurlijk. Dus toch maar halen, om spijt te voorkomen. En dan zijn we weer even blij.
Omdat het kan. Soms heb ik net geld binnen, loop ik in de stad. Zie ik wat moois, wat ik goed zou kunnen gebruiken. Wie ben ik dan om het te laten liggen? Weer wat moois erbij! Niiiice!
Meestal is het bij mij toch wel een combinatie van materialistisch zijn, het ekster effect en het gewoon al een tijdje willen. Soms trekt een wat minder goede reden me over de streep. Maar al met al ben ik wel echt heel blij met m’n spulletjes, allemaal!
Wat trekt jou over de streep om toch dat nieuwe item te kopen?